gün boyu dönüp duruyorum düşüncelerimin içinde
sözcükler fısıldıyorum kendime.
sözcükler…
kaçıp gidiyorlar aralık pencerelerden.
düşüncesi kalıyor gecenin
düşüncesiz sözlerin düşünceli adamı oluyorum.
tarifesini şaşırmış bir tramvay geçiyor hayatımdan
tüm tarifeli aşklarıma tezat!
içinde miyim dışında mıyım belli değil,
hayatım bana inat,
ben kaderime!
ne yollarım bitiyor
ne de rüyalarım!
gün boyu dönüp duruyorum düşüncelerimin içinde
hayaller vaadediyorum kendime.
kimi gün yağmur, kimi gün rüzgâr
bazen de ölü bir dalga!
ve sonunda akşam düştüğünde
yine düşüncesiz sözlerin düşünceli adamı oluyorum.